Bad Bentheim 2010

Hierbij een verslag van de erevoorzitter van de 23. HSS 2010 en tevens de 6e  Internationale Sebrightshau der deutsche Sebrightzüchter.
Deze show werd georganiseerd door de Duitse Sebrightclub. Het vond plaats van 19 t/m
21 november 2010 in Bad Bentheim (Duitsland), een plaats ongeveer 20 kilometer over de grens bij Oldenzaal.

De organisatie had de show dit jaar ondergebracht in het clubgebouw van de RGZV, een plaatselijke vereniging in Bad Bentheim. Het clubgebouw is een onderdeel van een wat verpauperd winkelcentrum net buiten de stad. Net als de buitenkant is de binnenkant ook wat verouderd. Toch beschikt het clubgebouw over een aardig caféetje, een zaaltje wat wordt gebruikt als vergaderruimte en een goed verlichte tentoonstellingsruimte.
Er werden 441 dieren tentoongesteld, waarvan 239 Sebrights in 3 verschillende kleurslagen. Van de zilverzwart gezoomden waren er 41 hanen en 64 hennen vertegenwoordigd. Van de goudzwart gezoomden Sebrights stonden er 42 hanen en 61 hennen. Van de geelwit gezoomden waren er 8 hanen en 17 hennen aanwezig. In totaal werd 14 keer een U gegeven, 7 in het zilverzwart, 6 in het goudzwart en 1 in de geelwit gezoomden.
Lars Diekmannshemke was het enige jeugdlid die ingezonden had. Deze inzending bestond uit 3 goudzwart gezoomde oude hennen en 2 zilverzwart gezoomde jonge hanen. Deze dieren werden allen met ZG beoordeeld.
De Kampioen van de show was een goudzwart gezoomde haan van de Heer Wolfgang Schlötter. Een fraaie haan, perfect in type en een hele fraaie kleur en zoming over het hele lichaam.  Voor Nederlandse begrippen was de haan iets te donker van kleur maar deze was wel egaal over het hele lichaam. Bij een lichtere kleur goud is de Sebright bijna nooit egaal gekleurd en zie je bijna altijd nerftekening, vooral in de borstveren.

We moeten als Nederlandse Sebrightclub er toch eens over nadenken om de grondkleur wat donkerder toe te staan. Dit komt namelijk zeker de egaalheid van de kleur  ten goede.
De fraaiste goudzwarte hen was van de Heer Erich Noss. Een heel mooi type met een fraaie zoming over het lichaam, welke op alle staartveren gelijk was .Bij de zilverzwart was de kampioen een haan van de Heer Wener Schãfer,  fraai van type en een goede bevedering. Wat ik persoonlijk heel mooi vond was de puperen kleur in de kam en kinlellen. De fraaiste zilverzwarte hen was van de Heer Hilmar Rõsemann. Weer een fraai type met een mooie zoming, maar voor onze begrippen een wat smalle bevedering.

Bij de keuring waren maar weinig opmerkingen over smut in de veren, wat vooral veel bij de zilverzwarten te zien was. De keurmeesters hielden tijdens het keuren het motto ‘zolang je het maar niet ziet aan de buitenkant van de veren’ hoog. Naast dit motto is het ook opvallend bij onze oosterburen dat zij eerst het type beoordelen en vervolgens de bevedering. Bij ons zijn deze onderdelen even belangrijk.
Vandaar dat je in Nederland dan ook een bredere bevedering bij het goudzwart en zilverzwart ziet. Qua type en bouw zie je niet veel verschillen, met uitzondering van de poten van de zilverzwarten. Deze zijn in Duitsland langer.
Daarnaast is het opvallend in Duitsland dat bijna alle topfokkers maar één kleurslag fokken. Bij ons zie je dat fokkers vaak 2 of meer kleurslagen houden maar bijna altijd met één kleurslag aan de top staan. Goudzwart en zilverzwart zijn bijvoorbeeld twee totaal verschillende Sebrights om te fokken, dat wordt nog wel eens vergeten.
Bij de Geelwitte Sebrights was de hen van de Heer Manfred Bührmester de kampioen. Voor deze kleurslag wat dit zeker een fraai dier. De mooiste haan was van de Heer Herman Lipper. Een mooi type die in de borst beter gezoomd had kunnen zijn.

Het was voor deze kleurslag zeer belangrijk dat een Duitse fokker gewonnen heeft. De kleurslag is namelijk nog niet zo populair in Duitsland, hopelijk zorgt deze overwinning er voor dat meerdere Duitse fokkers aangemoedigd worden om er mee aan de slag te gaan en in de toekomst ten toon te gaan stellen.
Het aantal Nederlandse inzenders viel erg tegen ondanks dat de show zo dicht bij de Nederlandse grens was. Daarnaast wonen er op niet al te grote afstand een behoorlijk aantal goede Sebrightfokkers. Wij als club, en ook de Duitse club, hadden toch wel op honderd Nederlandse Sebright gerekend. Uiteindelijk waren er dit maar 26.
Ik was zelf helaas geen inzender omdat het voor mij bijna een rit van 500 Kilometer is. Om dit dan op een avond te rijden is mij toch iets te veel van het goede.
In het zilverzwart had alleen Leo Derks ingezonden. Je kon zo zien welke 3 van hem waren ze waren lager gesteld dan de andere zilveren.
Met goudzwart hadden er 2 fokkers ingezonden. Dit waren Leo Derks en Willie Klunder. Samen hadden zij 2 hanen en 4 hennen ingeschreven. Mooie Sebrights, iets lichter van kleur, maar die qua type en bouw zeker gelijkwaardig waren aan de overige inzendingen.
Bij de geelwitte waren er 3 inzenders. Dit waren onze voorzitter Jan Willem Denekamp, Herman Lipper en de combinatie Ronald Vos en Mevr. Scholten.
De kwaliteit was zeer goed, de meesten waren fraaie gezoomd, de kleur kan iets egaler over het hele lichaam. Je ziet bij deze kleurslag dat de staartzoming verbetert en duidelijker zichtbaar wordt. Als de grondkleur te donker is, zoals het geval bij een hen van Jan Willem, dan zie je bijna altijd dat de witte zoming blauwgrijs begint te worden.
Er was in geelwit 1 Duitse inzender, Manfred Bührmester met 3 hanen en 5 hennen. De kwaliteit hiervan was gelijk aan de Nederlandse inzendingen.
De tentoonstelling werd uiteindelijk om 14.00 uur gesloten en ik was na een lange dag om half  5 weer thuis.

Met vriendelijke groet,

De Erevoorzitter
Theo Hauwert